Η Ιστοσελίδα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Υπουργείου Εθνικής Άμυνας
Χαιρετισμός στην 92η Γ.Σ. της ΔΟΕ
Αγαπητοί συνάδελφοι του Προεδρείου,
Αγαπητοί συνάδελφοι του Δ.Σ. της ΔΟΕ,
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι αντιπρόσωποι,
Θέλω να σας ευχαριστήσω, εκ μέρους της Εκτελεστικής Επιτροπής της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. για την πρόσκληση να απευθύνουμε χαιρετισμό στην 92η Γ.Σ. της ΔΟΕ, της μεγαλύτερης Ομοσπονδίας του Δημοσίου στην Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Μια συνέλευση που γίνεται αμέσως μετά τις εθνικές εκλογές κατά τις οποίες το κόμμα της Ν.Δ. και ο κ. Μητσοτάκης σχημάτισαν Κυβέρνηση κάτι που σημαίνει ότι οι πολιτικές που άσκησαν τα προηγούμενα 4 χρόνια όχι μόνο θα συνεχιστούν, αλλά και θα ενταθούν.
Η νίκη της Ν.Δ. στις εκλογές αποτυπώνει, δυστυχώς, τον συντηρητικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας.
Πέρα, όμως, από αυτό το 13% που συγκέντρωσαν τα ακροδεξιά κόμματα πρέπει να μας προβληματίσει, να προβληματίσει ολόκληρη την κοινωνία.
Είναι προφανές ότι ο ναζισμός και ο φασισμός δεν αντιμετωπίζονται με διοικητικά ή δικαστικά μέτρα, αλλά με την αλλαγή των πολιτικών που εφαρμόζονται έτσι ώστε η κοινωνία της ευημερίας να αφορά όλους κι όχι μια μικρή μειοψηφία. Ζητήματα, όπως, η ασφάλεια, η σταθερότητα, το μεταναστευτικό, τα εθνικά θέματα, η πανδημία με τις περιοριστικές λογικές που διαμόρφωσε, υπερίσχυσαν συντριπτικά, ως αιτήματα, συγκριτικά με την ανάδειξη θεμάτων όπως: το κράτος δικαίου, η ακρίβεια, η φτωχοποίηση, οι συνθήκες εργασίας, η ανάγκη προάσπισης του Δημόσιου χαρακτήρα της Υγείας και της εκπαίδευσης. Αυτή τη διαπίστωση πρέπει να τη λάβουμε σοβαρά υπόψη μας, καθώς οριοθετεί αποφασιστικά τα χαρακτηριστικά της νέας πραγματικότητας την οποία καλούμαστε συνδικαλιστικά και πολιτικά να αντιμετωπίσουμε.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Όπως όλοι γνωρίζουμε η ελληνική αγορά εργασίας διαμορφώθηκε υπό το βάρος των θεσμικών παρεμβάσεων της προηγούμενης δεκαετίας και της κρίσης των μνημονίων. Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο βίωσαν με πολύ οδυνηρό τρόπο, τόσο μισθολογικά όσο και σε επίπεδο εργασιακών συνθηκών το αποτέλεσμα αυτών των παρεμβάσεων.
Ζούμε 13 χρόνια, τώρα, χωρίς καμμιά αύξηση στους μισθούς μας με παγιωμένες τις περικοπές του 40% των μνημονίων, με τον Ν. 4354/15 που πάγωσε τη διετία 16-17. Ταυτόχρονα, ζούμε με έναν νόμο για τα εργασιακά, τον Νόμο Χατζηδάκη που, ουσιαστικά, κατάργησε το δικαίωμα της απεργίας στο Δημόσιο.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. εστιάζει στην αποδόμηση του αξιακού φορτίου του Δημόσιου Τομέα, ως το απόλυτο κακό, που προκάλεσε κάθε είδους κρίση (ακόμα και το έγκλημα των Τεμπών) και ως το όχημα που καθιστά την εφαρμογή σκληρών δημοσιονομικών και όχι μόνο πολιτικών, αναπόδραστη.
Είναι ανάγκη, σήμερα όσο ποτέ, το συνδικαλιστικό κίνημα (η ΑΔΕΔΥ και οι Ομοσπονδίες) να αγωνιστεί για να αναδείξει τον αναχρονισμό αυτών των στοχεύσεων της συντήρησης και να απαιτήσει την ενίσχυση, την αξιακή και λειτουργική του Δημόσιου Τομέα (κάτι που αποδείχθηκε στην περίοδο της πανδημίας).
Τα ζητήματα που αφορούν στο Δημόσιο και τον κόσμο της εργασίας, που εκπροσωπούμε, είναι στην επικαιρότητα και δυστυχώς η Κυβέρνηση μεθοδευμένα εργαλειοποιεί τις παρεμβάσεις της στο πεδίο αυτό.
Ειδικά το ζήτημα της αξιολόγησης έχει αναχθεί σε κορωνίδα προσπάθειας υπεράσπισης των πολιτικών της.
Η Κυβέρνηση δεν καταθέτει έναν σχεδιασμό για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που υπάρχουν στο Δημόσιο (πχ προσλήψεις στην Υγείας). Η επιλογή της αξιολόγησης, πριν την υιοθέτηση πολιτικών που θα παρέμβουν οραματικά, δημιουργικά και μετασχηματικά στο πεδίο των συνθηκών άσκησης του έργου του Δημόσιου Τομέα, καταδεικνύει την αποσπασματικότητα και κυρίως την έλλειψη οράματος, στρατηγικού σχεδιασμού και της αναγκαίας χρηματοδότησης.
Η ανάγκη για ένα ισχυρό κράτος πρόνοιας, για κοινωνική δικαιοσύνη παραμένει επιτακτική.
Το αύριο απαιτεί λύσεις με πρόσημο την κοινωνική δικαιοσύνη και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών και των εργαζομένων, με περιεχόμενο την ισότητα των ευκαιριών και με όραμα την πρόοδο για όλους κι όχι για τους λίγους.
Ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος είναι να υπηρετήσει αυτή την υπόθεση και να ενισχύσει την προσπάθεια για την επίτευξη του στόχου.
Είναι ανάγκη στην παρούσα συγκυρία να αναδείξουμε ζητήματα που αφορούν στην αποτελεσματικότητα του Δημοσίου, όσο και των ανθρώπων που το υπηρετούν με κυρίαρχους άξονες:
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Η συντριβή του συνδικαλισμού θα αποτελέσει κρίσιμη επιδίωξη της νέας κυβερνητικής πλειοψηφίας. Είναι προφανές ότι η ηγετική ομάδα της Κυβέρνησης αναζητά μια εμβληματικού τύπου σύγκρουση με μια κοινωνική ομάδα – κι ως τέτοια επιλέγει το Δημόσιο – για να πετύχει μια συμβολικού χαρακτήρα νίκη. Αυτό, πιστεύω, υπηρετεί και η μετακίνηση της πρώην Υπουργού Παιδείας στο Υπουργείο Εσωτερικών. Η επικράτησή της σε μια τέτοια σύγκρουση θα την οδηγήσει στην πραγμάτωση πολιτικών που θα οδηγήσουν σε μια νεοσυντηριτική και νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση.
Στο πρόσωπο των εργαζομένων στο Δημόσιο η Κυβέρνηση αντικρίζει -ως μία άλλη Θάτσερ- τους ανθρακωρύχους του 1984.
Στο νέο μετεκλογικό τοπίο η σύγκρουση με τον συνδικαλισμό και η επίθεση στο Δημόσιο θα αντικαταστήσει τη νέα «κανονικότητα».
Το συνδικαλιστικό κίνημα καλείται να αντιμετωπίσει σημαντικές δυσκολίες, αν όχι ανυπέρβλητες. Και εάν δεν είναι ενωμένο και δεν έχει στρατηγική, είναι βέβαιο ότι θα ηττηθεί.
Αν δε καταφέρουμε να υπερασπιστούμε τον ρόλο μας θα μείνουμε παρατηρητές των εξελίξεων, όπου οι νεοσυντηρητικές πολιτικές θα κυριαρχούν και θα εφαρμόζονται κι εμείς θα έχουμε τον ρόλο του «περήφανου ηττημένου».
Είναι αδήριτη η αναγκαιότητα να χαράξουμε μια νέα στρατηγική. Να αρθρώσουμε λόγο και προτάσεις που θα απαντούν στις ανάγκες των καιρών. Να αντιπαλέψουμε την απογοήτευση, την απάθεια και την παθητικότητα. Αποτελεί όρο επιβίωσης το να διαμορφώσουμε τις συνθήκες εκείνες που θα οδηγήσουν τα συνδικάτα στην αποτελεσματική υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών έναντι της συντήρησης.
Η σύνδεση της κοινωνικής μας παρουσίας, μέσα από τη συνδικαλιστική δράση, πρέπει να στοχεύει στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και των μισθολογικών απολαβών σε όρους μια δίκαιης κοινωνικής πραγματικότητας. Η συστηματική παρουσία του συνδικάτου, ως κυρίαρχος μοχλός αλληλεγγύης θα εξασφαλίσει ότι το συνδικάτο θα πλαισιώνει την κοινωνία αλλά και θα πλαισιώνεται από αυτήν.
Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών και των εργαζομένων, η ισοτιμία των ευκαιριών και το όραμα της προόδου για όλους και όχι για λίγους πρέπει να αποτελέσει την κορυφαία στόχευσή μας. Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να αναδειχθεί η αξία των δημόσιων αγαθών της εκπαίδευσης και της υγείας, αλλά και ο καίριος λόγος των συνδικάτων στην οργάνωση του κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου της χώρας.
Οι μάχες που έχουμε μπροστά μας για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών είναι πολλές και θα είναι σκληρές. Οι μάχες, όμως, αυτές δεν πρέπει απλά να δοθούν.
ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΑΥΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΗΘΟΥΝ.
Και για να τις κερδίσουμε πρέπει να χτίσουμε κοινωνικές συμμαχίες. Να γίνει αντιληπτό από την κοινωνία πως η συμπόρευση με το συνδικαλιστικό κίνημα του Δημόσιου Τομέα είναι η μόνη επιλογή για την υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών με όρους αξιοπρέπειας.
Σε αυτή τη συμπόρευση με την κοινωνία είναι καθοριστικό να έχουμε προτάσεις. Προτάσεις ουσίας με ρεαλισμό και όραμα. Μα πάνω από όλα πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Να καταλήξουμε στη σύνθεση μια δέσμης προτάσεων που θα μας δεσμεύει όλους και θα καταδεικνύει την ενότητα του συνδικάτου στην πράξη. ΜΟΝΟ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΝΑΤΟΙ.
Με αυτές τις σκέψεις, αγαπητοί συνάδελφοι, ολοκληρώνω τον χαιρετισμό μου, αφού σας ευχαριστήσω και πάλι για την πρόσκληση, εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες της 92ης Γ.Σ. της ΔΟΕ.
Σας ευχαριστώ.
Δημήτρης Μπράτης
Μέλος της Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
2023.06.27 – Χαιρετισμός Δ. Μπράτη στην 92η Γ.Σ. της ΔΟΕ
